Kanchanaburi: ห้วยแม่ขมิ้น: 12.01.2017

ฝนตกตลอดคืน เช้านี้ตกหนักกว่าเย็นวาน
เรากินขนมปังเป็นมื้อเช้า ฝนยังไม่มีทีท่าจะหยุด ตัดสินใจลุย มิฉะนั้นเราจะติดกับอยู่ในบ้านพัก
ขับรถไปร้านค้าสวัสดิการ ดื่มกาแฟ ฝนยังไม่หยุด

น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น เป็นไฮไลต์ของอุทยาน
     เราเคยมาที่นี่ด้วยกันพร้อมเพื่อนๆ รวมสิบคน เมื่อกว่า 30 ปีก่อน (2527) ตอนนั้นถนนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำแควใหญ่ยังตัดไม่ถึงอุทยานเช่นทุกวันนี้ รถตู้ที่เหมามาต้องลงแพขนานยนต์ข้ามน้ำ 2 จุด จากถนนฝั่งตะวันออกของแม่น้ำแควใหญ่ แม้เดินทางลำบาก แต่ก็สนุกตื่นเต้นดี...

10.00 น. เดินหน้า ลุยฝน เธอกางร่ม ผมใส่แจ็คเก็ตกันฝน เราค่อยๆ เดินไปยังน้ำตกห้วยแม่ขมิ้น ชั้น 4 ‘ฉัตรแก้ว’ ห่างจากร้านค้าไปไม่ไกล
     ป้ายบอกระยะทางของน้ำตกทั้ง 7 ชั้น ชัดเจน เพื่อคนเดินทางประเมินกำลังและเวลาได้อย่างเหมาะสม
     7 ร่มเกล้า      1,185 เมตร
     6 ดงผีเสื้อ      1,035 เมตร
     5 ไหลจนหลง    245 เมตร
     4 ฉัตรแก้ว        110 เมตร
     3 วังหน้าผา      210 เมตร
     2 ม่านขมิ้น       480 เมตร
     1 ดงว่าน          565 เมตร
     หลังป้ายเป็นทางเข้าน้ำตก
     จากทางเดินด้านบน หุบลึกลงไปทางซ้ายคือ ชั้น 4 ‘ฉัตรแก้ว’ แอ่งหินกว้างใหญ่รับน้ำตกลดหลั่นเป็นชั้นๆ ซ้อนกันอย่างวิจิตร ท่ามกลางป่าไม้ครึ้ม เพียงแค่เริ่มต้นทางเข้าก็สวยงามขนาดนี้
     เราเลือกเดินลงก่อน ทางลงเป็นบันได ทางเดินเป็นทางไม้กระดาน (boardwalk) แข็งแรงประณีต ทางไม้กระดานนี้เลาะลำธารน้ำตกไปจนถึงชั้นล่างสุด
     ฝนตกทำให้น้ำไหลแรง ต้นไม้เขียวขจี พื้นดินชุ่มชื้น แสงแดดอ่อนโยน ป่าสงบ มีเพียงเราสองคนที่เดินอยู่ท่ามกลางธรรมชาติงดงามนี้
     ชั้น 3 ‘วังหน้าผา’ น้ำตกแรงทีเดียว
     ชั้น 2 ‘ม่านขมิ้น’ น้ำตกเล็กลง แต่ธารน้ำยังคงไหลแรง
     ชั้น 1 ‘ดงว่าน’ บริเวณโดยรอบ มีต้นไม้สวยงาม
     เราเดินเลยดงว่านไปอีกหน่อย แล้วจึงย้อนกลับตามทางเดิม ดื่มด่ำกับธรรมชาติยิ่งใหญ่งดงามอีกรอบอย่างช้าๆ รู้สึกยินดีที่เราได้เดินป่ารับฝนปรอยๆ สายฝนทำให้แวดล้อมสมบูรณ์แบบและปราศจากผู้คนอื่น สงบสุขอย่างไม่เคยมาก่อน

เที่ยงเศษ เรากลับถึงร้านค้าสวัสดิการ พักเหนื่อย กินมื้อกลางวัน
บ่าย ยังคงมีฝนตกสลับแดดออกบ้าง
     ทางขึ้น เป็นทางดินกว้างขวาง ไม่มีทางไม้กระดาน
     ป่าไผ่ ลำโต ทอดโค้งงดงาม ไผ่เสียดสีกันยามลมพัด เสียงดังน่าเกรงขาม
     ชั้น 5 ‘ไหลจนหลง’ น้ำตกแห้งขอด ไม่น่าเชื่อเมื่อเทียบกับชั้นล่าง
     เราตัดสินใจไม่ขึ้นต่อ ด้วยระยะทางไกลจากชั้น 5 ไป 6 และคาดว่าน้ำตกน่าจะน้อยลง
     กลับย้อนลงมาเดินเล่นแถวที่ทำการ มีลานเถาวัลย์ใหญ่ระโยงระยางน่าสนใจ
     มื้อเย็น เรากินที่ร้านค้า ตอน 17.00 น. แม่ครัวใจดี ยอมทำอาหารให้ แม้ว่าร้านจะปิดแล้วในเวลานั้น

ตอนค่ำ ดวงจันทร์วันเพ็ญโผล่พ้นเมฆ สะท้อนผิวน้ำทะเลสาบที่อยู่ทางทิศตะวันออกอย่างงดงาม
เราเป็นเพียงสองคนเดินทางที่ค้างแรมในอุทยานคืนนี้
สงบสุข...สันโดษ...


ข้อมูลค้นจาก
     wikipedia.org
     dnp.go.th